Duiken in Sicilië

Sicilië? Ik dacht aan maffia. Nu weet ik beter: Duiken!
Een week voor vertrek geboekt en nu zitten we hier al. Het is december, lekker 15 graden en een bijna blauwe lucht. "Waarom komen jullie nu hier duiken?!" Is de eerste verbaasde vraag van de duikgids. Een beetje gegeneerd bekennen we dat de goedkope tickets toch de doorslag hebben gegeven.

's Zaterdag zijn we halverwege de nacht vertrokken naar Duesseldorf/ Heeze om vanaf de voormalig militaire luchthaven te vertrekken. Landen doen we ook op zo'n luchthaven. Het verschil zit 'm in de grootte. De ene luchthaven is zo mogelijk nog kleiner dan de andere. Tien vluchten op een dag, waarbij vijf vertrekkende en vijf landende zorgt voor een erg rustig vliegveld. Alleen jammer dat iedereen lijkt te weten dat je bij die ene auto-verhuur korting krijgt als je met Ryan-air vliegt...

Veel groen, hoge bergen en langs iedere weg de zee. Sicilië is mooi! Voordeel van een eiland is dat achter iedere berg opnieuw de zee licht. 's Middags gaan we gelijk de zee bekijken. De eerste duik is vlak na aankomst gepland. Met een boot de zee op, op naar een mooie stek. De zee is ruwer dan verwacht en de stek wordt niet snel gevonden. De zeeziekte lijkt het te gaan winnen, maar ik ga toch te water. In het water heb je immers minder last van de 1,5 m hoge golven. Toch niet, ik ga weer terug de boot op en voel me het komende uur erg 'wit'.

De zaterdagavond doen we het rustig aan. Genietend van de dorpsgek, erg goede pizza en ons riante dakterras (en uiteraard de Schrobbelaar van Bennie) wordt het een rustig avondje.

Nieuwe dag, nieuwe kansen: vandaag gaan we twee duiken doen. Met handen-en-voeten uitleg bij de apotheker reistabletjes kunnen krijgen. Op naar de boot met een 12L-fles. We gaan de andere kant van de baai op waar minder golven zijn. De stek wordt snel gevonden en we gaan gelijk te water. Zo'n snelle afdaling heb ik nog nooit gedaan. Binnen no-time zit ik op zo'n 20 meter. En niets om je heen doet denken dat je op die diepte zit. Omhoogkijkend zie je zelfs de boot nog liggen. De bergen die bovenwater zichtbaar zijn, lopen onder water gewoon door. Met veel begroeïng en mooie kleuren. Op 30m gaan we een klein grotje binnen. Vol met garnalen! Wanneer ik mee omdraai sta ik oog-in-oog met een roze visje. Allebei enigszins verbaasd, bestuderen we elkaar goed. M'n lucht gaat wel erg hard. Tijd om naar boven te gaan voor de veiligheidsstop en daarna terug de boot op. Terwijl we stijgen komen de luchtbellen die we in de grot 'gespaard' hadden nog langs ons heen gebubbeld.

Duik 2 gaat toch weer terug naar de plek van gisteren. Bennie en Michel hadden het daar wel erg goed naar hun zin. Gezien de duik-ervaring van de meeste moeten we ons beperken tot eenvoudige duiken. Daarmee zijn ook gelijk de opties wat beperkter. Alhoewel je mij 10 dagen kan laten duiken op die plek van vanmorgen, zonder dat ik me daar zou gaan vervelen. Nu ga ik gelijk te water zodra ik daar de kans voor krijg. Onder water komen we aan bij een wand (gekleurd en erg bewoond) die uitkomt op een soort zandstrand. Nu naar bovenkijkend heb ik niet eens de tijd om naar de boot te kijken. Zoveel visjes! Het is een stukje zwemmen voordat we bij de grot uitkomen. We zwemmen zo'n 10m naar binnen. Grote naaktslakken, zeesterren en murenen. Ze zijn er in overvloed. De grot uitkomend zijn Michel en ik al een eind op weg met de 15L-fles. Peter en Bennie zouden het nog een aardige tijd kunnen volhouden. Tijdens de veiligheidsstop hou ik de ankerlijn vast. De golven en stroming zijn hier op 5m diepte al goed te merken.

Aangezien we morgen toch niet kunnen duiken, gaan we vanavond naar Trapani. Een stad met 70.000 inwoners, daar zou al meer te doen zijn dan in ons verlaten spookdorp San Vito lo Capo. Niets is minder waar. Ja winkelen, dat kun je daar zeker wel op zondagavond. Maar iets anders dan pizza eten lijkt niet mogelijk te zijn. Na veel zoeken dan toch de veel gehoopte kebabtent gevonden. Daarna op zoek naar een kroeg. Alsof de missie eettent zoeken al niet uitgebreid genoeg was... Veel zoeken later komen uit bij een lounch-tent. De live-band brengt de boel nog een beetje tot leven (vooral in combi met Jagermeister bij Peter en Ben). Maandag, de dag voordat we alweer terug moeten vliegen. Op naar de hoofdstad Palermo. Wat een enorme bende! Vieze gevels, veel stinkende auto's en weinig vrolijke mensen. Niet mijn stad dus. Hier is wel meer het leven van Sicilië terug te zien. San Vito zal waarschijnlijk in een van de rijkere delen liggen.

Voor duiken is het zeker de moeite waard. Volgend jaar met de 2* op zak gaan we gewoon weer terug. Van het uitgaansleven kun je niets verwachten. Gezellige tl-verlichten zalen waar men een drankje nuttigt, kun je nog wel vinden. Wil je echt de gezelligheid in de kroeg tegenkomen? Ga dan 's morgen om 6u, iedereen lijkt dan daar te verzamelen voor de koffie.